برو ای خوب من هم بغض دریا شو خداحافظ

برو با بی کسی هایت هم آوا شو خداحافظ

تو را با من نمی خواهم که ما معنا کنم دیگر

برو با یک من دیگر بمان ما شو خداحافظ

می شه مثل یه قطره اشک بعضیا رو از چشمت بندازی

ولی هیچ وقت نمی تونی جلوی اشکی رو بگیری

که با خدا خداحافظی بعضی ها از چشمت جاری می شه

فقط یکبار میتوان عاشق شد

بار دوم دیگر خبری از جنسِ اصل نیست . . .

اینکه دوستم داشته باشی مثل این است که

عابری در پیاده رو ناگهان در آغوشم بگیرد

همین قدر بعید…همین قدر ممکن… !

نه تو دروغگو نیستی

من حواسم پرت است

گفته بودی دوستم داری بی اندازه

خوب که فکر می کنم

تازه می فهمم که بی اندازه یعنی چه

از درد دوست نداشتن هایت گفتم

 را تجویز کردند

گویا این آسان ترین راه عاشقی است

عشق پیروزت کند بر خویشتن

عشق آتش می زند در ما و من

عشق را دریاب و خود را واگذار

تا بیابی جانِ نو، خورشیدوار

دلمان کوچک است

ولی آنقدر جا دارد

که برای هر عزیزی که دوستش داریم

نیمکتی بگذاریم برای همیشه ی عمر

در کنار ساحل دریای غم

قایقی میسازم از دلواپسی

بر دو سوی پرچمش خواهم نوشت

یک مسافر از دیار بی کسی

چنان ﭼﻮﺑﯽ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﯿﻨﻢ ﮐﺮﺩ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ

که ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺳﮑﻮﺕ ﺗﻠﺦ ﻣﺘﺮﺳﮏ ﺭﺍ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ …

یادش ستاره دنباله داری است که

آسمان را بین من و تنهایی قسمت می کند

تنها یک تنها میداند

تنهایی تنها درد یک تنها نیست

حرف های زیادی داری

سکوت علامت چیست

نمی دانم علامت رضایت است

یا همان جواب ابلهان خاموشی است

معنی جدیدی به سکوت داده ای

سکوتت را می فهمم

یعنی انتظار

یادت باشد

من اینجا کنار همین رویاهای زودگذر

به انتظار آمدن تو

خط های سفید جاده را می شمارم

آغوشت را تـــــــنگ تر کن...

حســـــــــادت میکنم به هــــــــــوایی که میان من وتوست

آغوشت را تنگتر کن.

بـــی مرز میــــــــخواهمت ...

 لبـــ ـهآیم رآ به اسارتـــ لب ـهآیت ببر 

کــہ ـمَن چون آزادے مطلق مے شناسمــش

و چه خوبـــ مزه اے مےدهد

اسارتـــ آغشته به طعمــِ آزادے

فاصله ی بین بهشــت و جـهنـــم

 زندگی من ..

تنها ..

به اندازه ی فاصـــ ـله ی ...

بین بازوان توست !

در آغوش تو بودن یا نبودن